De wereld is haar midden kwijtgeraakt

In 2008 heb ik een verhaal verteld van een jonge Indiaan, die vele misstanden had meegemaakt (rond 1860/1870), waaronder het afslachten van de bisonkuddes door de blanken. Zij deden dit alleen maar voor de huid en lieten het vlees rottend achter. Deze jonge Indiaan was verdrietig en ontdaan door wat hij zag en zei: “Grootvader ik ben mijn midden kwijt geraakt. Grootvader waarom doen die mensen dat?”
Grootvader antwoordde: “Zoon, de wereld is zijn midden kwijt geraakt. Zij kennen de weg niet meer waarop zij dienen te lopen.”

Dat zien we ook nu om ons heen. We bevinden ons in een crisis van ongekende omvang (zo lijkt het), aangewakkerd door de manier van verspreiding van het nieuws over het coronavirus.
Het verdeeld de wereld grofweg in twee kampen.
– Zij die vanuit angst alle hoop hebben gevestigd op een vaccin en gedwee alles over zich heen laten komen en kiezen voor controle en bestrijding van het virus, ook al ontneemt dit hun alle vrijheden die in de grondwet zijn vastgelegd.
– Zij die vol hoop uitzien naar de mogelijkheden die deze crisis bied om tot een evenwichtiger samenleving te komen, waarin eenieder zich kan ontplooien vanuit de eigen unieke talenten in vrijheid en rechtvaardigheid.
Zij aanvaarden dat de dood bij het leven hoort en dat het voor sommige mensen ‘de tijd daar is om te gaan’.
Ik bagatelliseer de mogelijke gevolgen van een covid-19 besmetting niet en ben geen komplotdenker maar ben wel graag op de hoogte van alles wat er aan inzichten zijn en of de aanpak van de noodzaak tot isolering (lees opsluiting) op de juiste gegevens is gegrond. Bewustwording en belichting van alle mogelijkheden en waarschijnlijkheden om deze crisis aan te pakken is nodig om tot een juiste keuze te komen in hoe we omgaan met elkaar en de samenleving vorm geven in de toekomst, vrij van angst.

De Grootvader in het verhaal legde zijn kleinzoon o.a. het verschil uit tussen de leefwijze van de Indianen en de blanke mens die in zijn ogen respectloos omging met de natuur, de dieren en met mensenlevens. Hij leerde zijn kleinzoon hoe om te gaan met deze verschillen en trouw te zijn aan zijn innerlijk wezen. Dat geldt ook voor de mens van nu.

Wat er uit voort wil komen aan bewustwording in onze huidige samenleving is, zoals de kleinzoon zei: “Grootvader, ik zie nu wat mijn midden is, ook al kan ik er niet altijd in verblijven. Houdt mij dán in Uw gedachten vast.”
Grootvader antwoordde: “Mijn Zoon, als jij in je midden verblijft, zullen we elkaar dáár ontmoeten en gezamenlijk zullen we dáár anderen ontmoeten, zodat ook de wereld haar midden zal hervinden. En wij zullen samen dansen, de Kosmische dans van het Leven, waarin geen plaats meer is voor angst, dood, verderf of afgescheidenheid.”

Dat betekent niet dat we aan de kant moeten gaan zitten en onze stem niet mogen laten horen of geen actie mogen ondernemen, maar wel: nimmer ‘in de eenheid des geestes’ de ander veroordelen.
Al het leven wordt in trilling verhoogd. Hiermee groeit onze eigen verantwoordelijkheid om bij te dragen aan een gezond leefklimaat in onze samenleving. Houdt de energie gebundeld naar zijn bestemming, zijn doel.

Het belangrijkste in onze tijd is de innerlijke overtuiging:
dat ik mijn ware toon laat klinken,
dat ik het beeld van ‘een nieuwe Aarde in de nieuwe Hemel’ hoog hou,
en dat ik een ieder zegen!

-Diny-
(24-5-2020)